μεταλλαγή

η (ΑM μεταλλαγή, Α δωρ. τ. μεταλλαγά) [μεταλλάσσω]

αλλαγή, μεταβολή, μεταστροφή, μετατροπή («κοινωνίαις τε καὶ μεταλλαγαῑς εἰς ἄλληλα», Πλάτ.)

νεοελλ.

1. βιολ. μετάλλαξη

2. φρ. «μεταλλαγή συχνότητας»

(ραδιοηλ.) σύνολο διεργασιών που συμβαίνουν μέσα στα κυκλώματα τής βαθμίδας μίξης ενός ραδιοφωνικού δέκτη, κατά τις οποίες η συχνότητα που λαμβάνεται από την κεραία αναμιγνύεται με τη συχνότητα τού τοπικού ταλαντωτή

μσν.-αρχ.

ανταλλαγή, εναλλαγή (α. «εἰ ἡ τῶν ἐπιστημῶν μεταλλαγή ψευδὴς γενήσεταί ποτε δόξα», Πλάτ.

β. «ἡ μεταλλαγὴ τῶν σκελέων» — η εναλλαγή τών σκελών κατά το βάδισμα, Ιπποκρ.)

αρχ.

φρ. α) «ἐν μεταλλαγᾷ πολυμηχάνου ἀνδρός» — εις την κυριότητα πολυμηχάνου άνδρα, Σοφ.

β) «μεταλλαγὴ τῆς ἡμέρας» — η έκλειψη, Ηρόδ.)

γ) «μεταλλαγὴ τοῡ βίου» ή, απλώς, «μεταλλαγή» — ο θάνατος

δ) «Βασιλέων μεταλλαγαί» — τίτλος έργου τού Αναξιμένους

ε) «μεταλλαγή πολέμου» — μεταβολή που επέρχεται εξαιτίας τού πολέμου.